# 190 มีเรื่องควรรู้แต่ไม่อาจรู้หมด
25 พฤษภาคม - 31 พฤษภาคม 2552
สิ่งที่มนุษย์ทุกคนมีความเสมอภาคกัน คือ ได้เวลามาเท่ากัน เพราะ 1 วันมี 24 ชั่วโมง เพื่อการกิน การนอน การใช้ประสาทสัมผัสทั้งห้าและการรับรู้จากสื่อภายนอกอย่างมีเป้าหมาย มีเรื่องราวมากมายถูกจัดกลุ่มตามความสนใจ อาทิ การเมือง เศรษฐกิจ สังคม ศาสนา อาชญากรรม วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี ภูมิอากาศ ธุรกิจ กีฬา บันเทิง ครอบครัว ท่องเที่ยว สมัครงาน การศึกษา ภูมิภาค ต่างประเทศ นอกโลก มีสื่อหลายประเภทที่มนุษย์เลือกรับรู้ได้ อาทิ โทรทัศน์ วิทยุ โทรศัพท์เคลื่อนที่ หนังสือพิมพ์ นิตยสาร หรือเว็บไซต์ เป็นต้น
ทุกคนจำเป็นต้องมีอาชีพเพื่อหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง มีสิ่งที่ควรเรียนรู้เพื่อใช้ในการประกอบอาชีพ ในยามว่างก็จะขวนขวายหาความสุขจากการเสพสื่อบันเทิง อาทิ เพลง กีฬา ภาพยนตร์ ท่องเที่ยว วิทยาศาสตร์ อาชญากรรม แต่มนุษย์ทุกคนมีเวลาที่จำกัดทำให้ต้องเลือกรับสื่อหรือเรียนรู้อย่างมีเป้าหมายตามแผนที่วางไว้ ดังคำโบราณที่ว่า "รู้อะไรรู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล" เช่น พนักงานขายรถย่อมรู้เรื่องของรถที่ตนขาย นักการเมืองย่อมรู้จักพรรคการเมืองและความเคลื่อนไหวในสังคม นักวิ่งย่อมรู้จักรองเท้า นายธนาคารย่อมรู้จักอัตราแลกเปลี่ยน เด็กติดเกมย่อมรู้ว่าจะซื้อเวลาเกมได้จากที่ใดและร้านเกมใดมีเครื่องคอมพิวเตอร์ดีกว่ากัน
หลายสิบปีก่อนมนุษย์รู้ว่าห้องสมุดคือขุมความรู้หลักที่ดีที่สุด แต่ในที่ประชุมระดมสมองของ กศน.ภาคเหนือ ผอ.จรรยา จิรชีวะ ได้เล่าประสบการณ์ในห้องสมุดว่า มีผู้ใช้บริการห้องสมุดเข้าไปหาข้อมูลวิธีเลี้ยงปลา แต่หาอย่างไรก็ไม่พบเพราะไม่มีหนังสือที่ต้องการในห้องสมุด เมื่อสังเกตสีหน้าคุณลุงผู้มาใช้บริการก็พบว่ามีอาการหงุดหงิดและผิดหวังชัดเจน จึงเสนอตัวช่วยเหลือด้วยการสืบค้นข้อมูลจาก google.com แล้วก็พบ จึงพิมพ์ลงกระดาษ แล้วคุณลุงก็กลับไปอย่างมีความสุข มีเรื่องราวมากมายเกินกว่าจะเรียนรู้ได้หมดในเวลาที่จำกัด จึงต้องเลือกรู้เพียงบางเรื่องให้ลึกซึ้งพอและนำไปใช้ประโยชน์ได้ ดังนั้นเรื่องความบันเทิง ดารา นางแบบ ละคร เกม กีฬา ถ้าจะรู้แค่งูงูปลาปลาก็น่าจะพอ อย่าไปรู้ลึกรู้จริงเลย เพราะมีเรื่องมากมายที่ต้องเรียนรู้เพื่อประกอบอาชีพอย่างเท่าทันกับการเปลี่ยนแปลงจากภายนอกตลอดเวลา
